Marzyłam o tym, aby zrealizować projekt dla osób LGBT. Taki normalny, zwyczajny – odwołujący się do kreatywności. Wnoszący coś namacalnie pozytywnego, inspirującego i twórczego w życie jednostek (a jednocześnie niezwykły ze względu na wykładowczynie i przekazywaną wiedzę). I to się właśnie dzieje!
Na przekór wszystkim trudnościom, ograniczeniom, brakom budżetowym i brakom donacji. Protesty, Marsze Równości, interwencje prawne, pomoc psychologiczna specjalistów – są niepodważalnie ważne dla Osób LGBT+. Ale równie ważny wydał mi się projekt wspierający indywidualne kreatywności. I takim projektem są trwające właśnie Warsztaty Twórczego Pisania „Niezależny Dziennik Queer” dla Osób LGBT+. Dotychczas, z 3. bezpłatnych webinariów skorzystało każdorazowo średnio po 38 osób. W sumie na wszystkie warsztaty zarejestrowało się 155 osób.
Powiem Wam: jeżeli fundacja Głosuj na Kobietę mogła i może pokonywać różne opory – nie posiadając ani grosza donacji – aby realizować te wspaniałe Warsztaty. To i Wy postarajcie się pokonać różne opory, uprzedzenia, przeszkody i dołączajcie do webinariów. Teraz jest jedyna, unikalna okazja. Wzbogacicie się o niesamowitą wiedzę!
Fundacja Głosuj Na Kobietę jest organizacją non-profit i finansujemy działalność dzięki Darczyńcom. Możemy działać również dzięki Tobie.
Jestem bardzo wdzięczna wybitnym twórczyniom: Izabeli Morskiej (Filipiak), Ewie Schilling i Marcie Dzido, że zgodziły się wziąć udział w projekcie i poprowadzić webinaria. Naprawdę warto być! Sama też zabieram się (znowu) za pisanie moich dzienników.
Jest to metoda dla par lesbijek, które planują wspólne macierzyństwo. Jedna kobieta dostarcza jajeczko, a druga nosi zarodek. W ten sposób mogą mieć dziecko od siebie nawzajem. Metoda nie jest jednak na razie pozbawiona ryzyka.
Tonnie Weber i Stephanie Platvoet (mieszkanki Niderlandów) wybrały wspólne, lesbijskie rodzicielstwo. Stephanie jest teraz w 17 tygodniu ciąży.
„Chciałybyśmy mieć dzieci i chciałybyśmy je mieć wspólnie. Dlatego Stephanie nosi moje jajeczko.” – mówi Tonnie – „Normalnie byłabym trzecim kółkiem u wozu, gdyby Stephanie chciałaby mieć dziecko tylko z dawcą. Teraz nosi naprawdę moje dziecko. I to jest wspaniałe.”
„To daje nam poczucie jedności” – mówi Stephanie.
Jak powstaje taka ciąża?
Matka, od której pochodzi jajeczko, wstrzykuje sobie hormony. Hormony dbają o to, aby jajeczko dojrzewało. Matka, która będzie nosiła ciążę, przyjmuje doustnie hormony, aby przygotować organizm do ciąży. Następnie jajeczka pobierane są od dostarczającej je matki. W laboratorium do dodaje się do nich plemniki. W ten sposób powstają embriony. Po 4-5 dniach, gotowy embrion zostaje umieszczony w macicy matki, która będzie nosić ciążę.
Ten rodzaj in vitro wiąże się jednak z pewnym ryzykiem dla kobiety przyjmującej ciążę. Jej organizm może ulec zatruciu ciążowemu. A to uciążliwa choroba. I pary muszą zdawać sobie z tego sprawę. Jednak Tonnie i Stephanie mimo istniejącego ryzyka zdecydowały się na tę terapię.
Fundacja Głosuj Na Kobietę jest organizacją non-profit i finansujemy działalność dzięki Darczyńcom. Możemy działać również dzięki Tobie.
„To daje nam poczucie kompletności. Chcemy podążać za marzeniami. Mieć swoje, naturalne dziecko. Jeśli można w ten sposób, to jest to najpiękniejszy sposób” – mówie Tonnie.
W marcu 2021 Tonnie i Stephanie spodziewają się przyjścia na świat swojej wspólnej córeczki.
Jeżeli podoba Ci się projekt „NIEZALEŻNY DZIENNIK QUEER” Warsztaty Twórczego Pisania oraz inne działani Fundacji Głosuj na Kobietę, możesz nas wesprzeć jakąś drobną donacją.
Dołączajcie do nas! Na pewno warto! Tematy są fascynujące. I wyjątkowa okazja, aby posłuchać na żywo znakomitej pisarki i reżyserki Marty Dzido. Autorki m.in. książki reporterskiej „Kobiety Solidarności” czy dokumentów „Solidarność według Kobiet” oraz „Siłaczki”…
*
Na wszelki wypadek nie zapominajcie sprawdzać w swoich skrzynkach pocztowych katalogów/zakładek: „Ważne”, „Wszystkie emaile”, „Oferty”, Spam”. Aby nie przeoczyć wiadomości od nas
Wszystko już przygotowane i wprost nie możemy doczekać się spotkania.
*
Towarzyszą nam niemałe emocje, bo chciałybyśmy, aby każda z uczestniczących osób skorzystała jak najwięcej z wiedzy, jaką chcą nam przekazać wykładowczynie. I żebyśmy wszystkie i wszyscy mieli wiele radości ze spotkania oraz zyskali jak najwięcej nowych inspiracji.
Jeśli masz pytania – nie wahaj się skorzystać z e-maila. Na pewno odpowiemy, lub przekażemy je wykładowczyni, o ile będą dotyczyć kwestii merytorycznych.
*
Chciałabym, aby jutro wszystkie osoby, które zarejestrowały się, mogły wziąć udział w pierwszym webinarium i abyśmy wszyscy mogli cieszyc sie z tego, że jest nas tak dużo
*
Zanim weźmiesz udział w spotkaniu:
*
• zapoznaj się z funkcjami Zoom – zwróć uwagę na opcję Gallery View (jeśli chcesz widzieć wszystkich uczestników spotkania), zobacz jak wygląda okno czatu, lista uczestników oraz jak wysłać wiadomość prywatną
*
• jeśli masz taką możliwość, pobierz program/aplikację Zoom zamiast korzystać z wersji przeglądarkowej – dzięki temu będziesz mieć dostęp do większej ilości ustawień w programie
*
• warto upewnić się, czy słuchawki, z których ewentualnie chcesz skorzystać, znajdują się pod ręką – słuchawki zwiększają komfort słuchania
*
• spotkanie będzie nagrywane, ale…
*
• …logując się na spotkanie możesz użyć pseudonimu – nazwa użytkownika będzie widoczna na nagraniu, a unikatowa nazwa pomoże moderatorce w przekazywaniu pytań osobie prowadzącej
*
• będzie nam miło jeśli włączysz swoją kamerę – osobie prowadzącej przyjemniej jest mówić do publiki, którą może zobaczyć, natomiast jeśli z ważnych powodów nie chcesz się pokazywać, uszanujemy Twoje potrzeby, wówczas możesz…
*
• …w ustawieniach swojego konta dodać własne zdjęcie profilowe lub inny obraz, który pomoże odróżnić osoby uczestniczące
*
• pytania, które chcesz zadać wykładowczyni, prześlij w wiadomości prywatnej do Moderatorki spotkania – nie używaj głównego okna czatu
*
• I jeszcze jedna mała, ale ważna podpowiedź: sprawdzaj w swojej skrzynce pocztowej również zakładki: „Ważne”, „Oferty”, „Spam”, „Wszystkie e-maile” – ponieważ, w zależności od Twoich ustawień, tam mogą trafiać nasze informacje o webinariach
Ten radosny okrzyk oznacza często coś więcej, niż stwierdzenie płci dziecka: to imię kobiece lub męskie, różowe lub niebieskie zabawki i ubranka (zwyczaj zapoczątkowany w latach 60-tych na Zachodzie), wybór dla dziecka lalek albo samochodzików, zachęcanie do polubienia określonych kolorów, używanie słów i tonu – który przekazuje dzieciom oczekiwania. Generalnie rodzisz się z jądrami, lub jajnikami; chromosomem X, lub Y. Ale co jeśli nie pasujesz do tych wzorców? I czy płciowe cechy mają wyznaczać też twoją gender?
👩🦱👨🦱 Jak stajesz się gender?
Wychowanie – przez rodziców, szkołę, religie, mity, media, społeczność – gra istotną rolę w tym kim się stajesz. Bajki i zabawki uczą oczekiwań i reguł dorosłego świata: czy będziesz jeździć samochodem czy przygotowywać posiłki dla rodziny? Ścieżki edukacji biegną często oddzielnymi torami, z rytuałami i świętami potwierdzającymi męskość, lub kobiecość. Otoczenie pełne jest modelowych ról: superbohaterów i księżniczek. I wskazówek: jak żyć jako idealna kobieta, mężczyzna, jak tworzyć modelowy związek? Twoje zachowanie tworzy kontekst z normami gender. Jak wyglądasz, chodzisz, stoisz, mówisz, śmiejesz się, rozglądasz się? Czy jesteś silny czy opiekuńczy? Czy zachowujesz się w kobiecy czy męski sposób, w żaden z nich, w obydwa, lub w każdy po części? Jasne wzorce oczekiwań związane z normami płciowymi mogą ułatwić kontakt społeczny między ludźmi. Co jednak, jeśli nie pasujesz do tych szufladek? Może masz własną ideę swojego wzoru?
Fundacja Głosuj Na Kobietę jest organizacją non-profit i finansujemy działalność dzięki Darczyńcom. Możemy działać również dzięki Tobie.
Zasady, które społeczeństwo wyobraziło sobie dla ciebie, decydują o tym, czy krzesło, wszystkie pomieszczenia w twoim domu, sala modlitwy, ulica, basen, sauna, zajęcia jogi, lub publiczna toaleta są dostępne dla ciebie. Czy pójdziesz do szkoły dla chłopców, dla dziewcząt czy koedukacyjnej? Czy otrzymasz zaproszenie na wieczór kawalerski, lub panieński? Zależnie od twojej społecznej pozycji, bogactwa i wiedzy – gender decyduje, gdzie masz prawo być. Jakie miejsca, w jakim towarzystwie i jakim stroju możesz odwiedzać. O przestrzeni którą zajmiesz, lub będzie ci dana. O tym, jaką masz swobodę poruszania się i samorealizacji. O miejscu dla ciebie w twoim własnym języku, lub paszporcie. Dostępna ci przestrzeń jest następstwem tego, jaka jest twoja pozycja w świecie. Co myślisz o takiej separacji światów? Chcesz, czy musisz dokonywać wyborów?
👩🦱👨🦱 Trzy pytania
Wyobraź sobie, że odpowiadasz na 3 pytania: „Kim jesteś z urodzenia?” „Kim się czujesz?” „Jak wyrażasz siebie?” – czyli pytania o płeć fizyczną, tożsamość płciową i ekspresję własnej osoby. Przy każdej odpowiedzi masz do wyboru opcje: ‘Kobieta’; ‘Mężczyzna’; ‘Bez płci’ (Gender-free). Możesz też zaznaczyć przestrzeń pomiędzy tymi opcjami. Co wybierzesz jako kobieta nosząca stroje ‘męskie’ i ‘kobiece’, i wyrażająca swoją tożsamość w miejscu pracy, w tradycyjnym rozumieniu po ‘męsku’?
👩🦱👨🦱 Zabawa w gender?
Czy jesteśmy wolni od konwencji? Nawet osoby o idealnie binarnej płci, tj. osoby ‘cis gender’: biologicznie perfekcyjne kobiety i mężczyźni, przybierają pozy do fotografii, aby wyglądać bardziej kobieco, lub bardziej męsko.
Co by było, gdyby umożliwiać dzieciom wolność wyboru zabawek i zrównoważony rozwój (gender-free), bez poczucia, że muszą pasować do określonej normy? Co by się stało, gdybyśmy podjęli zabawę z konwencjami? Odwracali normy, mieszali je, uwalniali i przekraczali? Jak w teatrze, który jest idealną do tego platformą. Gdzie męskie, kobiece, lub inne cechy przesadnie wydobywa się na światło. Jak mężczyźni w japońskim teatrze Kabuki, grający kobiece role. Wcielanie się w inną tożsamość może być zabawne, może też przynosić dramaturgiczny suspens. To również droga do ujawniania z przymrużeniem oka porozumień co do tego, co rzekomo jest odpowiednie dla danej płci.
Może jesteś płynna/-y pod względem płci? Gdy zamieniasz w codziennym życiu to, co męskie i co kobiece; czasami na bardziej męskie, czasami na bardziej kobiece. Gwiazdy takie jak Ruby Rose, Miley Cyrus nie czują, że pasują do konkretnej, tradycyjnej gender. A ty? Jak siebie widzisz?
PS. Chciałoby się zawołać „What a Genderful World”! 🌈 I taki właśnie tytuł ma fantastyczna wystawa w Muzeum Tropen (Tropenmuseum) w Amsterdamie. Jeśli ktoś akurat jest w Holandii – to bardzo polecam. Stamtąd właśnie czerpałam inspiracje.
Czy spodnie i koszula są obowiązkowo męską odzieżą? A spódnice obowiązkowo kobiecą? Nie wszędzie.
Tradycyjne, odświętne szorty noszone od wieków przez Dunki w Grenlandii, z cholewkami wysokich butów ponad kolano, odsłaniają część uda.
W olbrzymiej części świata zwyczajne jest noszenie przez mężczyzn spódnic, sukienek, sarongów – w Indonezji, Szkocji, Samoa.
Na Wyspach Fidżi spódnica jest częścią męskiego munduru policyjnego. W Grecji – galowego munduru ewzonów.
Problemem jest to, że do pojęć ‘kobiece’ i męskie’ przypisanych jest tak wiele norm i wartości. Dość szokujące i degradujące w naszej zachodniej kulturze byłoby, gdyby rapper, lub bankier pokazywał się w spódnicy. Ukazuje to różnice pomiędzy koncepcjami tego co ‘kobiece ‘ i ‘męskie’ w zależności od kultury, czasu i kręgu religijnego.
Wielu artystów, celebrytów, projektantów mody – jak Jean Paul Gaultier swoją kolekcją „I Bóg stworzył człowieka” – rzuca obecnie wyzwania tym konwencjom.
W Muzeum Tropen (het Tropenmuseum) w Amsterdamie trwa właśnie wystawa „What a Genderful World”. Na pewno warto ją zobaczyć, jeśli jest się akurat w Niderlandach.
W wielu regionach świata, trzecia płeć nie jest niczym nadzwyczajnym. I tak już jest od wieków.
W południowo-wschodniej Azji, hidżra to tradycyjnie trzecia gender.
Interpłciowe osoby, biologiczni mężczyźni, którzy nie są całkowicie, ani
mężczyznami, ani kobietami. Często pełnili godne, duchowe role. W
Nepalu, Pakistanie, Indiach, Bangladeszu otrzymują oddzielne oznakowanie
w paszporcie.
Wśród meksykańskich Zapoteków, trzecia gender to muxe. Cenieni na wsi, choć w mieście nastawienie do nich jest raczej negatywne z powodu wpływu katolickich idei tego, czym powinna być kobieta i mężczyzna.
Wśród rdzennych Amerykanów, ludzie z niebinarną tożsamością (czyli ani kobiecą, ani męską) zyskiwali również szacunek i duchowy status. Znany jest ich cenny wkład w historyczne i obecne społeczeństwa.
Począwszy od lat 90-tych, termin: ‘podwójnego ducha’ włącza i zestawia razem wszystkie, odmienne od kobiecej i męskiej, tożsamości.
