Przyczyń się do zwiększenia liczby kobiet w polityce!
Zadbaj o to, aby kobiety miały swój głos w polityce, życiu publicznym i w grupach eksperckich!
Fundacja Głosuj na Kobietę istnieje 3 lata. Jednoosobowe działania fundacji były finansowane z wielkim sercem i zaangażowaniem przez fundatorkę Marzennę Furmaniuk-Donajską.
Fundatorka zrealizowała i sfinansowała w tym czasie m.in:
kampanie wspierające kandydatkę w wyborach prezydenckich 2020
inaugurację serii webinariów-debat „Kobiety do Polityki!”
5-tygodniowe Warsztaty Twórczego Pisania z najlepszymi polskimi pisarkami
kampanię „Książki dla Rewolucji” oraz wiele innych kampanii
kampanie: w czasie wyborów (’19, ’20), kampanie przeciw planowi wystąpienia Polski z Konwencji Stambulskiej, przeciw homofobii i wykluczaniu kobiet przez kościół katolicki.
wiele publikacji edukacyjno-informacyjnych na blogu
dwa fanpejdże – na Facebooku i Instagramie (odbierane przez ponad 7500 fanek i fanów)
grupę dyskusyjną – liczącą 200 osób
W sierpniu 2022 fundatorka zyskała wsparcie w osobie Aleksandry Miciak (obecnie rzeczniczki fundacji) oraz Agniszeki Komisarskiej (specjalistki ds. komunikacji).
Fundacja podejmuje działania w obszarze wspierania aktywności kobiet w polityce, m.in. organizuje: warsztaty, debaty, kampanie. Najnowsze nasze realizacje to:
projekt „Networking Kobiety w Polityce”, a w nim:
9 warsztatów „Jak wygrywać debaty w kampanii wyborczej?”
portal Busola Wyborcza – podpowiadający Kandydatury kobiet w Wyborach Parlamentarnych wg preferencji odoby głosującej
debaty kobiet ekspertek w specjalnościach zdominowanych przez meżczyzn
duża kampania w mediach społecznościowych zachęcająca do głosowania na kobiety
podcast „Feminifonia”
ŁĄCZYMY KANDYDATKI Z ELEKTORATEM.
Zajmujemy się głównie aktywizmem online, obcinając jak na razie wszystkie możliwe koszty istnienia organizacji – na prowadzenie biura, administrację, kupno urządzeń, itp.
Fundacja nie zatrudnia jeszcze nikogo na stałą umowę. Miały miejsce okresowe zatrudniania w ramach grantu otrzymanego z Funduszu EOG.
Pracujemy głównie w ramach wolontariatu.
Organizacja ma szansę otrzymania statusu OPP.
Zachęcamy do zapoznania się z treściami na statycznych stronach dot. misji oraz realizacji fundacji:
Celem akcji jest budowanie wspólnoty kobiet, siotrzeństwa, wzajemne wspieranie się i zrozumienie – międzypokoleniowe i między-życiowe (niezależnie od miejsca pracy i sytuacji życiowej).
Zachęcamy wszystkie pracujące mamy do podzielenia się z nami w mediach społecznościowych swoją historią, odpowiadając krótko na pytanie:
„JESTEM PRACUJĄCĄ MAMĄ I JESTEM Z TEGO DUMNA, BO…”
(bardzo chętnie ze zdjęciem, ale nie jest to konieczne).
Akcji przewodzi postulat, iż bycie mamą i pracowanie nie jest usłane różami, jednakże kobiety powinny być dumne z tego, że łączą oba obszary: pracy zawodowej i życia osobistego. Mogą z tego powodu chodzić z wysko-podniesioną głową.
Inicjator akcji: FemmeritumPartnerzy akcji: Fundacja Share the Care, MamaPrawniczka, Mokosh, Helping Hand, Sieć Przedsiębiorczych Kobiet, Leading Women, Father_ing, WiseRabbit, WeCom PR, Wdzięczni Za Obfitość, Busola Wyborcza, Hays, DELL, Natwest, Instytut Badań Strukturalnych, Devire, Inco, Muzeum Historii Kobiet, #StopKrytyceMam, Vital Voices Poland, Małgorzata Warda & Partners
Z przyjemnością ogłaszamy, że zostaliśmy partnerem akcji, gdyż bliskie nam są wartości i idea jaka za nią stoi.
Wizja matki pracującej zawodowo opatrzona jest łatką egoistki, kobiety skupionej wyłącznie na swoich potrzebach – nie ma na to naszej zgody. Macierzyństwo nie może stać w sprzeczności z aktywnością zawodową. Potrzebujemy potencjału kobiet w polityce, na rynku pracy i w organizacjach.
Chcemy, aby kobiety myślały o sobie:
JESTEM MAMĄ AKTYWNĄ ZAWODOWO I JESTEM Z SIEBIE DUMNA!
Akcja rozpoczyna się w dniu dzisiejszym, 26 maja!
Tym samym Zachęcamy pracujące mamy do opublikowania w mediach wpisu z #ProudToBeaWorkingMum oraz opisania swojej historii odpowiadającej na pytanie:
„Jestem mamą aktywną zawodowo i jestem z siebie dumna. Dlaczego?”
Inicjator akcji: Femmeritum
Partnerzy akcji: Fundacja Share the Care, MamaPrawniczka, Mokosh, Helping Hand, Sieć Przedsiębiorczych Kobiet, Leading Women, Father_ing, WiseRabbit, WeCom PR, Wdzięczni Za Obfitość, Busola Wyborcza, Hays, DELL, Natwest, Instytut Badań Strukturalnych, Devire, Inco, Muzeum Historii Kobiet, #StopKrytyceMam, Vital Voices Poland, Małgorzata Warda & Partners
Fundacja Głosuj na Kobietę zaprasza do obejrzenia i wysłuchania nagrania debaty ‚Cyberbezpieczeństwo i cyberprzestępczość’ w ramach projektu ‚Networking Kobiety w Polityce’. Debata odbyła się w sobotę 26 listopada 2022, w godz. 19:00-20:00.
👉 Nagranie streamingu debaty dostępne jest również na fanpejdżu fundacji– https://fb.me/e/2bSAnPriK
👉 Debata tłumaczona jest na Polski Język Migowy.
*
🔶 Panel prowadziła Dr JOANNA KULESZA –
Dr JOANNA KULESZA – jest zatrudniona jako adiunkt na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie kieruje Lodz Cyber Hub- centrum badawczym zajmującym się stosowaniem prawa międzynarodowego w cyberprzestrzeni. Jest członkinią Komitetu Naukowego Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz reprezentuje europejskich użytkowników Internetu w komitecie doradczym ICANN (At-Large Advisory Committee). Przewodniczy Radzie Doradczej Światowego Forum Kompetencji Cyfrowych (Global Forum on Cyber Expertise). Jest ekspertką badawczej grupy doradzającej Światowej Komisji ds. stabilności cyberprzestrzeni (Global Commission on the Stability of Cyberspace). Od 2010 r. do 2018 r. przewodniczyła Komitetowi ds. członkostwa Światowej sieci akademickiej ds. zarządzania internetem (GigaNet). Jest członkinią: Naukowego Komitetu Doradczego EUCyberDirect oraz rad naukowych międzynarodowych studiów podyplomowych z zakresu cyberbezpieczeństwa. Pełniła funkcję eksperta Rady Europy ds. praw człowieka w sieci oraz wspierała chińsko-europejski dialog dotyczący cyberbezpieczeństwa. Wykładała gościnnie na Oxford Internet Institute, Norwegian Research Center for Computers and Law, Westfälische Wilhelms Universität Münster oraz Justus-Liebig-Universität Gießen. Dr Joanna Kulesza jest autorką licznych publikacji z zakresu międzynarodowego prawa Internetu.
W debacie wzięły udział 3 Panelistki:
🔶 Dr KORNELA OBLIŃSKA
🔶 Dr JOANNA ŚWIĄTKOWSKA
🔶 Dr MAGDALENA WRZOSEK
👇 Biogramy panelistek poniżej 👇
*
W czasie debaty panelistki rozmawiały m.in. o następujących zagadnieniach:
Cyberbezpieczeństwo a cyberprzestępczość – czym są? czym różnią się od siebie – jeśli w ogóle czymś się różnią?
O czym koniecznie trzeba widzieć broniąc się przed zagrożeniami w sieci?
Rola państwa a kształtowanie indywidualnych kompetencji cyfrowych; przepaść cyfrowa – jak jej zaradzić?
Współpraca międzynarodowa w obszarze cyberbezpieczeństwa
Cyberprzestępczość i kompetencje cyfrowe: dezinformacja i kryptografia
Wielopodmiotowe zarządzanie internetem
*
🔶 Dr KORNELA OBLIŃSKA – adiunkt w Katedrze Bezpieczeństwa WNPiSM UW. Inspektor Policji w stanie spoczynku; doktorat w dziedzinie nauk społecznych, w specjalności: zarządzanie w środowisku informacyjnym. Była Szefowa Polskiego Biura SIRENE; uczestniczka misji pokojowych na terenie byłej Jugosławii (SPU Kosovo, EUPOL Proxima FYROM). Autorka szkoleń nt.: cyberzagrożeń, cyberedukacji, przeciwdziałania przemocy oraz skutecznej komunikacji. Ponadto autorka i współautorka wielu publikacji krajowych i zagranicznych w zakresie bezpieczeństwa, kultury organizacyjnej i współpracy międzynarodowej. Wykładowczyni (UW, Polskie Centrum Edukacji), ekspertka w Instytucie BiRM, Dyrektor Programowa WIIS Poland. Właścicielka firmy szkoleniowej „EGIDA Szkolenia dla Kobiet dr Kornela Oblińska”.
*
🔶 Dr JOANNA ŚWIĄTKOWSKA – jest Dyrektorką Operacyjną Europejskiej Organizacji Cyberbezpieczeństwa. W latach 2020 – 2022 pełniła funkcję dyrektorki w zespole dotyczącym Cyberbezpieczeństwa i Bezpieczeństwa Informacji w Łańcuchu Dostaw w UBS. Była inicjatorką i dyrektorką programową Europejskiego Forum Cyberbezpieczeństwa – CYBERSEC w latach 2014 – 2019. Pracowała jako adiunktka na AGH w latach 2018-2020. Współpracowała z Instytutem Kościuszki jako Ekspertka ds. cyberbezpieczeństwa w latach 2009-2019. Jest autorką licznych artykułów, raportów i analiz dotyczących cyberbezpieczeństwa oraz uznaną prelegentką na wielu krajowych i międzynarodowych konferencjach i seminariach. Została wymieniona wśród 100 wschodzących gwiazd techniki Europy Wschodniej przez Financial Times & New Europe 100 za rok 2017, a także znalazła się na liście Top 20 kobiet w cyberbezpieczeństwie stworzonej przez Women in Tech Summit za rok 2019.
*
🔶 Dr MAGDALENA WRZOSEK – była członkinią grupy powołanej przez Ministerstwo Cyfryzacji do przygotowania nowej Strategii Cyberbezpieczeństwa dla Polski oraz ustawy o cyberbezpieczeństwie wdrażającej dyrektywę NIS. Kierowała Zespołem Analiz Strategicznych i Wpływu Nowoczesnych Technologii w NASK PIB. Koordynowała Europejski Miesiąc Cyberbezpieczeństwa w Polsce. Jest twórczynią projektu CyberPolicy. Była NLO (oficer łącznikowy) Europejskiej Agencji ds. Cyberbezpieczeństwa (ENISA) w latach 2018- 2021, gdzie zajmowała się budową współpracy w zakresie bezpieczeństwa teleinformatycznego oraz przygotowaniem rekomendacji i standardów. Jej zainteresowania oscylują wokół kwestii dotyczących cyberbezpieczeństwa oraz rozwoju nowoczesnych technologii. Z wykształcenia jest politolożką i kulturoznawczynią. Obecnie spełni fundację menadżera w EY, gdzie zajmuje się cyberbezpieczeństwem i doradztwem technologicznym.
*
Projekt zrealizowała: Fundacja Głosuj na Kobietę.
Projekt finansowany przez Islandię, Lichtenstein i Norwegię z funduszy EOG w ramach Programu Aktywni Obywatele – Fundusz Regionalny.
Fundacja Głosuj na Kobietę zaprasza do obejrzenia i wysłuchania nagrania debaty ‚Ekonomia a Emancypacja’ w ramach projektu ‚Networking Kobiety w Polityce’. Debata odbyła się w sobotę 22 października 2022, w godz. 19:00-20:30.
👉 Nagranie streamingu debaty dostępne jest również na fanpejdżu fundacji – https://fb.me/e/2oPZasqDE
👉 Debata tłumaczona jest na Polski Język Migowy.
*
🟢 Panel prowadziła Prof. ANNA ZACHOROWSKA-MAZURKIEWICZ
Prof. ANNA ZACHOROWSKA-MAZURKIEWICZ – Profesorka Uniwersytetu Jagiellońskiego w Instytucie Ekonomii, Finansów i Zarządzania Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz dyrektorka Szkoły Doktorskiej Nauk Społecznych UJ. Ekonomistka o zainteresowaniach badawczych skupiających się wokół heterodoksyjnych szkół myśli ekonomicznej, szczególnie ekonomii instytucjonalnej i feministycznej. Pisała na temat sytuacji kobiet w Stanach Zjednoczonych, Unii Europejskiej i w Polsce, nierównościach społecznych i ekonomicznych, jak również o relacjach płci w ekonomii. Opublikowała książkę „Praca kobiet w teorii ekonomii: perspektywa ekonomii głównego nurtu i ekonomii feministycznej”, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2017 roku książka ta była nominowana do nagrody genderowej książki roku 2017 przyznawanej przez Polskie Towarzystwo Gender.
„Kobiety niewątpliwie borykają się z gorszymi warunkami na rynku pracy. Międzypłciowa luka płacowa, szklany sufit, feminizacja zawodów – to warunki opisujące współczesny rynek pracy na świecie, w tym i w Polsce.” – Prof. Anna ZACHOROWSKA-MAZURKIEWICZ, prowadząca debatę.
W debacie wzięły udział 3 Panelistki:
🟢 AGNIESZKA GRZYBEK
🟢 Dr MARTA HOZER-KOĆMIEL
🟢 Dr EWA RUMIŃSKA-ZIMNY
👇 Biogramy panelistek poniżej 👇
*
W czasie debaty poruszane były m.in. o tym następujące zagadnienia:
Który z problemów, na jakie napotykają kobiety, należy rozwiązać w pierwszej kolejności i dlaczego?
Co jest przyczyną gorszej pozycji kobiet w gospodarce/na rynku? Czy to mniejsza reprezentacja we władzach? – zarówno politycznych, jak i gospodarczych. Czy może kultura i tradycja?
Do jakich rozwiązań możemy dążyć – rozumiejąc przyczyny? Jak poprawić sytuację kobiet? Przy pomocy jakich instrumentów?
*
🟢 AGNIESZKA GRZYBEK – z wykształcenia polonistka i prawniczka, ekspertka równościowa, tłumaczka i redaktorka. Współzałożycielka Fundacji na rzecz Równości i Emancypacji STER. Przetłumaczyła m.in. „Ekonomię i płeć” pod red. A. G. Dijkstra, J. Plantega, „Mistykę kobiecości” Betty Friedan i „Przewodniczki”, „Jak na gruzach komunizmu budowałyśmy równy świat” Ann Snitow. Współautorka i współredaktorka (wspólnie z Joanną Piotrowską) książki „Polityka a płeć” (Fundacja im. H. Bölla, Warszawa 2005), współautorka raportu „Przełamać tabu. Raport o przemocy seksualnej” (2016), autorka wielu artykułów poświęconych kwestiom równościowym. W latach 2002-2005 była członkinią Rady Programowo-Konsultacyjnej przy ówczesnej pełnomocniczce rządu ds. równego statusu kobiet i mężczyzn. Kuratorka wystaw poświęconych historii kobiet, przygotowanych we współpracy z Domem Spotkań z Historią w Warszawie: „Nasze bojownice. 100-lecie praw wyborczych Polek” (2018); „Radne warszawskie. 100-lecie kobiet w Radzie Miejskiej” (2019); „Niepokorne 1976–1989” (2020); „Niepokorne 2.0. Kobiety w opozycji lat 80.” (2021).
*
🟢 Dr MARTA HOZER-KOĆMIEL – jest doktorem nauk ekonomicznych, zatrudniona jako adiunkt w Katedrze Ekonometrii i Statystyki, w Instytucie Ekonomii i Finansów na Uniwersytecie Szczecińskim. Ukończyła także studia podyplomowe Gender Studies na Uniwersytecie Jagiellońskim. Interesuje się problematyką alokacji czasu kobiet i mężczyzn pomiędzy sferą domową i zawodową. We współpracy ze szwedzką organizacją Winnet Sweden koordynowała 10 międzynarodowymi projektami badawczymi. [W ramach projektu FEM Female Entrepreneurs Meetings in the Baltic Sea Region (2004–2007), Interreg III B, stworzyła strukturę ośrodków wspomagających przedsiębiorczość kobiet. Efektem kolejnego projektu WINNET8 (2010– 2011), Interreg IV C, była analiza i diagnoza sytuacji ekonomicznej kobiet w województwie zachodniopomorskim. Działania prowadzone były w ścisłej współpracy z marszałkiem województwa. Celem kolejnego projektu Going Abroad (2011–2014), Program Południowy Bałtyk, było wsparcie przedsiębiorczości kobiet w krajach regionu Morza Bałtyckiego na podstawie metody BST. W latach 2013–2016 w projekcie Thematic Partnership Winnet BSR zbadano Strategię dla Regionu Morza Bałtyckiego w zakresie uwzględniania problemów społecznych i gospodarczych kobiet]. Utworzyła Winnet Centre of Excellence, którego celem jest prowadzenie i promowanie badań uwzględniających perspektywę płci w naukach ekonomicznych i zarządzaniu. Centrum publikuje corocznie czasopismo „Winnet Centre of Excellence® Series”.
*
🟢 Dr EWA RUMIŃSKA-ZIMNY – ekonomistka, jako jedna z pierwszych zaczęła mówić w Polsce o feministycznej ekonomii i systemowych ograniczeniach dla równości szans. Promuje tezę, że równość jest integralna częścią koncepcji zrównoważonego rozwoju. Nie tylko „należy się”, ale też opłaca się firmom i gospodarce. Pracowała w SGH, Georgetown University, Washington D.C (visiting professor) oraz w systemie ONZ w Nowym Jorku w zespole Human Development Report oraz w Genewie, gdzie prowadziła program Women and Economy i była odpowiedzialna za przeglądy realizacji Beijing Platform of Action dla 57 krajów członkowskich Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ. Obecnie wykłada na Gender Studies IBL PAN, działa w Zarządzie Stowarzyszenia Kongres Kobiet i prowadzi Międzynarodowe Forum Kobiet Nauki i Biznesu przy SGH. Ekspertka ONZ i instytucji europejskich w zakresie roli kobiet w gospodarce.
*
Projekt zrealizowała: Fundacja Głosuj na Kobietę
Projekt finansowany przez Islandię, Lichtenstein i Norwegię z funduszy EOG w ramach Programu Aktywni Obywatele – Fundusz Regionalny.
Z naszą gościnią Dagmarą Adamiak rozmawiamy o dorastaniu, trudnych doświadczeniach, roli edukacji, wpływie internetu oraz o planach i marzeniach związanych z feminizmem i polityką.
Tytuł drugiego odcinka podcastu: „Feminizm w działaniu, czyli rozmowa z Dagmarą Adamiak”
FEMINOFONIA może powstawać dzięki wsparciu finansowemu naszych darczyńców. Prosimy – Ty też wesprzyj tworzenie FEMINOFONII i przekaż dowolną darowiznę (szybka wpłata Blikiem, Przelewy24 luba kartą).
Podcast Feminifonia – odc. 2 – Feminizm w działaniu, czyli rozmowa z Dagmarą Adamiak
Dagmara Adamiak
ma 26 lat i jest pracownicą samorządową i prawniczką zaangażowaną przede wszystkim w sprawy kobiet, osób młodych oraz dotyczące polskiej edukacji, szeroko pojętej równości i walki o demokratyczne państwo prawa. Organizowała i prowadziła szczecińskie protesty po wyroku TK zakazującego aborcji w przypadku ciężkich wad płodu, za co została wyróżniona nagrodą dla Osobowości Roku 2020 w Szczecinie. Jest założycielką i prezeską Fundacji RÓWNiE, w ramach której udziela darmowego wsparcia prawnego osobom z doświadczeniem przemocy i dyskryminacji. Edukuje obywatelsko na tiktoku, prowadząc WOSbezKiTu. Dagmara jest też wolontariuszką w Obserwatorium ds. Kobietobójstwa prowadzonym przez Centrum Praw Kobiet.
Ciężko nie zgodzić się ze stwierdzeniem, że w Polsce nieustannie pielęgnujemy i hodujemy kulturę picia. Przy każdej uroczystości na stole niezmienny jest jeden element- alkohol. Opijamy wszystko: porażki, sukcesy, chrzty, wesela i pogrzeby. Każda okazja jest dobra, żeby się napić. “Ze mną się nie napijesz?”, “Jesteś chora?”, “Prowadzisz samochód?”- słyszymy, gdy odmawiamy.
Nieustannie musimy podawać powody, dla których nie pijemy – bo przecież nie wypada ot tak zrezygnować z alkoholu. Zastanawialiście się kiedyś nad tym, dlaczego nikt nikogo nie pyta, dlaczego sięga po alkohol? Zastanawialiście się kiedyś, z jakiego powodu stało się to dla nas wszystkich zupełnie normalne? No dobrze, może nie dla wszystkich: kobieta nie może się upić, bo tak jakoś “nie wypada”. Ale mężczyna? To co innego! “Co to za facet, który się nie napije?”
Problem alkoholizmu wśród naszego społeczeństwa był i nadal jest poważny (mimo że często nie zdajemy sobie z tego sprawy). Jednak dlaczego obraz kobiety nadużywającej alkohol jest zupełnie odmienny od tego dotyczącego mężczyzny?
Fundacja Głosuj Na Kobietę jest organizacją non-profit i finansujemy działalność dzięki Darczyńcom. Możemy działać również dzięki Tobie.
Słusznie wskazała autorka książki “Fałszywa przyjaciółka”, Katarzyna Znańska-Kozłowska, że “Alkoholiczki do dziś kojarzą się z osobami rozwiązłymi, upadłymi, z nizin społecznych i ekonomicznych”. Twórczyni podkreśliła, że alkoholizm jest chorobą tak samo wyniszczającą, jak każda inna. “Fałszywa przyjaciółka” nie jest kolorową, zabawną, przyjemną historią o kobiecie sukcesu, która ma świetne życie, dobrze się bawi i lubi czasami coś wypić. Przedstawia opis przeżyć wewnętrznych bohaterki – alkoholiczki, która wstydzi się swojego zachowania. A jednak nieustannie pragnie, by ktoś zauważył jej problem, powiedział na głos to, czego ona nie potrafi, i uratował ją.
Książka składa się z etapów: przed terapią, w trakcie, oraz po jej zakończeniu. Ukazana została również perspektywa męża głównej bohaterki, który często był przez nią postrzegany jako osoba pozbawiona czułości i miłości. Z jednej strony jest to lektura, przez którą się wręcz płynie. Z drugiej: jej treść smuci, wzrusza, skłania do refleksji.
“Fałszywa przyjaciółka”, to pozycja przełomowa: pokazuje problem, który stanowi temat tabu – a alkoholizm kobiet zupełnie nie należy do rzadkości. Zachęca do zastanowienia się nad tym, czy to naprawdę jest normalne, że wszyscy pijemy? Czy warto nadal namawiać innych do alkoholu?
Nie mamy dziś już wpływu na patriarchalny zwrot ‘dziady’. Można sobie wytłumaczyć, że to ‘dziadkowie’ – nasi przodkowie. Zarówno dziadkowie, jak i babcie. Przypomnijmy sobie, o co w ogóle chodziło w tych rytuałach, obrzędach i świętach.
Zdjęcie: Wikipedia
Słowo ‘DZIAD’ – pochodzi z prasłowiańskiego słowa *dědъ (lm *dědi) oznaczającego przede wszystkim „ojca ojca, ojca matki”, „człowieka starego zajmującego honorową pozycję w rodzinie”, „przodka” oraz „starca”. Drugim znaczeniem jest też „duch, demon”
DZIADY – to słowiański obrzęd zaduszny, którego istotą było „obcowanie żywych z umarłymi”, a konkretnie nawiązywanie relacji z duszami przodków tzw. dziadów, okresowo powracającymi do swych dawnych siedzib. Święto to wypada w noc z 31 października na 1 listopada.
Celem działań obrzędowych było pozyskanie przychylności zmarłych, których uważano za opiekunów w sferze płodności i urodzaju.
Nazwa „dziady” używana była w poszczególnych gwarach głównie na terenach Białorusi, Polesia, Rosji i Ukrainy, a niekiedy także na obszarach pogranicznych, np. na Podlasiu.
Bardzo zbliżone praktyki obrzędowe funkcjonowały powszechnie wśród Słowian i Bałtów, a także w wielu kulturach europejskich, a nawet pozaeuropejskich.
W ramach obrzędów dziadów przybywające na „ten świat” dusze należało ugościć, aby zapewnić sobie ich przychylność i jednocześnie pomóc im w osiągnięciu spokoju w zaświatach.
Fundacja Głosuj Na Kobietę jest organizacją non-profit i finansujemy działalność dzięki Darczyńcom. Możemy działać również dzięki Tobie.
Podstawową formą obrzędową było karmienie i pojenie dusz między innymi: miodem, kaszą, jajkami, kutią i wódką, podczas specjalnych uczt przygotowywanych w domach lub na cmentarzach, bezpośrednio na grobach. Charakterystycznym elementem tych uczt było to, iż spożywający je domownicy zrzucali lub ulewali części potraw i napojów na stół, podłogę lub grób z przeznaczeniem dla dusz zmarłych.
W niektórych rejonach przodkom należało jednak także zapewnić możliwość wykąpania się i ogrzania.
Ten ostatni warunek spełniano rozpalając ogniska, których funkcja tłumaczona jest niekiedy również inaczej. Miały one oświetlać drogę wędrującym duszom, tak by nie zabłądziły i mogły spędzić tę noc wśród bliskich. Pozostałością tego zwyczaju są współczesne znicze zapalane na grobach. Ogień – zwłaszcza ten rozpalany na rozstajnych drogach – mógł mieć jednak również inne znaczenie.
Chodziło o to, by uniemożliwić wyjście na świat „demonom” czyli duszom ludzi zmarłych nagłą śmiercią, samobójcom, topielcom, które – jak wierzono – przejawiały w tym okresie wyjątkowa aktywność.
W pewnych regionach Polski, np. na Podhalu w miejscu czyjejś gwałtownej śmierci każdy przechodzący miał obowiązek rzucić gałązkę na stos, który następnie co roku palono. Szczególną rolę w obrzędach zadusznych odgrywali żebracy, których w wielu rejonach nazywano również dziadami.
Ta zbieżność nazw nie była przypadkowa, ponieważ w wyobrażeniach ludowych wędrowni dziadowie-żebracy postrzegani byli jako postacie mediacyjne i łącznicy z „tamtym światem”. Dlatego zwracano się do nich z prośbą o modlitwy za dusze zmarłych przodków, w zamian ofiarowując jedzenie (niekiedy specjalne pieczywo obrzędowe przygotowywane na tę okazję) lub datki pieniężne.
Praktykowane w ramach obrzędów zadusznych przekazywanie jedzenia żebrakom interpretowane jest niekiedy jako forma karmienia dusz przodków, co potwierdza fakt, że w niektórych rejonach dawano im właśnie ulubione potrawy zmarłego.
Podczas tego święta obowiązywały liczne zakazy dotyczące wykonywania różnych prac i czynności, które mogłyby zakłócić spokój przebywających na ziemi dusz czy wręcz zagrozić im.
Zakazywano min. głośnych zachowań przy stole i nagłego wstawania, co mogłoby wystraszyć dusze.
Sprzątania ze stołu po wieczerzy, żeby dusze mogły się pożywić.
Wylewania wody po myciu naczyń przez okno, aby nie oblać przebywających tam dusz. Palenia w piecu, tą drogą – jak wierzono – dusze niekiedy dostawały się do domu czy szycia, tkania lub przędzenia, żeby nie przyszyć lub uwiązać duszy, która nie mogłaby wrócić na „tamten świat”
Chrześcijaństwo z jednej strony walczyło z pogańskimi obrzędami, sukcesywnie zakazując ich praktykowania, z drugiej strony próbowało adaptować niektóre z nich, dążąc do ich chrystianizacji.
W przypadku dziadów zarówno kościół katolicki, jak i prawosławny usiłowały zmarginalizować, a następnie zlikwidować święta pogańskie, wprowadzając na ich miejsce święta i praktyki chrześcijańskie.
Do dzisiaj w niektórych regionach wschodniej Polski, na Białorusi, Ukrainie i części Rosji kultywowane jest wynoszenie na groby zmarłych symbolicznego jadła w dwójniakach. Dziady kultywuje też większość współczesnych słowiańskich ruchów rodzimowierczych, zwykle pod nazwą Święta Przodków.
W Krakowie co roku odbywa się tradycyjne Święto Rękawki (Rękawka), bezpośrednio związane z pradawnym zwyczajem wiosennego święta przodków.
Zebrała: Marzenna FURMANIUK-DONAJSKA
Źródła: Historia zapomniana i mniej znana, Wikipedia
Kobiety w Unii Europejskiej sprawują coraz więcej władzy. Większy wpływ kobiet na podejmowanie decyzji politycznych i gospodarczych został odnotowany przez europejski indeks równości kobiet. Raport Europejskiego Instytutu ds. Równości Kobiet i Mężczyzn (EIGE) wskazuje, że w 2022 roku wartość subindeksu równości kobiet i mężczyzn w kategorii “polityka” wzrosła do 57,2 pkt. w porównaniu z 55 pkt. w zeszłym roku i 41,9 pkt. w pierwszej edycji raportu (100 oznacza zupełną równość).
Decydentki nie zawsze dostają władzę na długo – co pokazał w ostatnich dniach spektakularny upadek Liz Truss w Zjednoczonym Królestwie. Wcześniej porażkę w wyborach prezydenckich zaliczyła Marine Le Pen we Francji, co nie zmienia faktu, że jej nazwisko gościło na pierwszych stronach gazet, a od wygranej nie dzieliło jej tak wiele. Choć o całkowitej porażce w zasadzie ciężko mówić, biorąc pod uwagę że Zjednoczenie Narodowe (dawny Front Narodowy) Marine Le Pen w wyborach parlamentarnych we Francji, których druga tura odbyła się 19 czerwca, zapewniło sobie 85-90 miejsc w parlamencie, co oznacza, że reprezentacja parlamentarna tego ugrupowania zwiększyła się dziesięciokrotnie.
22 października 2022 r. został zaprzysiężony rząd Giorgii Meloni, pierwszej kobiety we Włoszech na tym stanowisku. To ona jest wielką wygraną ostatnich tygodni. Włosi postawili na silne przywództwo – w wielu środowiskach krytykowanej – prawicowej polityczki. Meloni zaczyna swoje rządy z silnym mandatem. Z moich rozmów z mieszkańcami i mieszkankami Mediolanu wynika, że choć niektórzy obawiają się jej dość wyrazistej postawy względem np. migrantów, mimo wszystko dają jej mandat zaufania, wierząc w pewną racjonalność i rzeczywistą chęć działania na rzecz rozwiązania palących problemów społecznych. Jednocześnie rozmówcy podkreślają, że dotychczasowa polityka Włoch w zakresie migracji była nieprawidłowa, a bezpieczeństwo w miastach maleje w błyskawicznym tempie. Z jednej strony więc obawiają się szkodliwej nagonki na osoby pracujące legalnie i asymilujące się, ale z drugiej – widzą konieczność szybkich zmian w polityce migracyjnej państwa, aby zapewnić bezpieczeństwo obywatelom i obywatelkom.
Fundacja Głosuj Na Kobietę jest organizacją non-profit i finansujemy działalność dzięki Darczyńcom. Możemy działać również dzięki Tobie.
Po ogłoszeniu wyniku wyborów, przez europejską opinię publiczną przetoczyła się alarmistyczna dyskusja o tym, jak blisko Meloni do faszystów, wzbudzając przy tym wątpliwości o przyszłą postawę pani premier wobec Rosji, NATO czy Unii Europejskiej. Nieprzychylna nowej premier była również Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen, a niektórzy twierdzą wręcz, że krytyczna postawa Przewodniczącej mogła się przyczynić do sukcesu Meloni.
Szefowa włoskiego rządu w exposé ucięła niejako katastroficzne domniemania. Zobowiązała się, że jej rząd będzie szanował reguły obowiązujące w Unii Europejskiej, Włochy pozostaną wiarygodnym partnerem w Sojuszu Północnoatlantyckim i będą wspierać “dzielny naród ukraiński”. Podkreśliła, że Włochy będą wspierać dzielny naród ukraiński. I to nie tylko z uwagi na całkowity brak akceptacji dla wojny w wyniku najazdu, lecz także dlatego, że jest to najlepszy sposób obrony narodowych interesów. Dodała, że nie wolno ulegać szantażom Władimira Putina, bo „to nie rozwiązałoby problemów”. Mocno wybrzmiało także stanowisko dot. jej związku z faszyzmem: Wbrew temu, co instrumentalnie twierdzono, nigdy nie odczuwałam sympatii czy bliskości z reżimami antydemokratycznymi, z żadnym reżimem, z faszyzmem włącznie. Ustawy rasowe reżimu faszystowskiego nazwała „najniższym punktem we włoskiej historii”. – To hańba, która naznaczy nasz naród na zawsze – powiedziała.
Jaka przyszłość Włoch pod jej przywództwem?
Zarówno pierwsze decyzje, jak i jednoznaczne exposé nie wskazują na spór z Komisją Europejską. Meloni zapowiedziała, że Włochy będą chciały na czas wypełnić 26 spośród 55 kamieni milowych, co jest warunkiem dalszego wypłacania przez Komisję Europejską wartego 200 mld euro Funduszu Odbudowy dla Włoch. Warto dodać, że żaden inny kraj nie dostał tak dużego wsparcia. Pojednawcza retoryka w stosunku do Komisji jest zdaniem ekspertów związana z faktem, że gotówka z UE w dużym stopniu utrzymuje Włochy przy życiu. Jest to bowiem jedno z najbardziej zadłużonych państw w Europie. Wobec tej sytuacji polityka fiskalna prawdopodobnie będzie przez jakiś czas oczkiem w głowie nowej szefowej rządu.
Meloni deklaruje silne przywiązanie do “tradycyjnej rodziny” i wartości chrześcijańskich, katolicyzm według niej jest immanentną częścią tożsamości Włoch. W sprawach światopoglądowych możemy się spodziewać polityki bliższej tradycyjnemu modelowi rodziny. Prawdopodobne jest utrzymanie status quo w sprawie związków cywilnych osób tej samej płci. Włochy uchwaliły ustawę o związkach cywilnych w 2016 r., kiedy krajem rządziła koalicja kierowana przez centrolewicową Partię Demokratyczną, ustawa nie zalegalizowała małżeństw homoseksualnych. Niektórzy konserwatyści opowiadają się za zaostrzeniem prawa, ale Meloni wydaje się podchodzić do tych deklaracji z dystansem. Także w sprawie dostępu do aborcji deklaracje Meloni są niejednoznaczne. W obecnej sytuacji, aby uzyskać aborcję, Włoszki muszą przejść badania lekarskie, przestrzegać siedmiodniowego okresu oczekiwania i odbyć obowiązkową sesję doradczą, która ma pomóc usunąć „wszelkie przeszkody” w doprowadzeniu ciąży do terminu porodu. Często jednak słyszy się o nadużyciach związanych z tymi procedurami, jak na przykład oferowanie pieniędzy za urodzenie dziecka matkom, które nie chcą utrzymać ciąży. Mowa o datkach od “anonimowych darczyńców”. Zdarza się, że kobiety przechodzące procedurę poddawane są silnej presji pracowników ochrony zdrowia. Działacze na rzecz praw reprodukcyjnych we Włoszech od dawna prowadzą kampanię na rzecz reformy dot. dostępu do aborcji, której uchwalenie nie powiodło się podczas poprzedniej kadencji rządu ze względu na socjalno-konserwatywną większość. Mają powody, by sądzić, że prawicowy rząd pod przewodnictwem Meloni będzie korzystał ze słabości prawa, by ograniczać dostęp do aborcji.
Podobnie jak inne kraje Europy, Włochy mierzą się z kryzysem. Rosnąca inflacja, wysokie ceny energii, deficyt handlowy, rosnące zadłużenie państwa, jednym słowem – poważne problemy gospodarcze. Na ten moment wydaje się, że to będzie głównym zmartwieniem nowej szefowej rządu przez nadchodzące miesiące. Sprawy światopoglądowe w takich momentach schodzą na dalszy plan, o ile nie służą do wewnętrznej politycznej walki. Pozostaje mieć nadzieję, że Meloni, jako kobieta, znajdzie w sobie wrażliwość na sprawy osób słabszych, czyli wykluczonych.
Z moich rozmów z osobami mieszkającymi w Lombardii – najzamożniejszym i najbardziej liberalnym regionie Włoch – wynika, że w konserwatywnej Meloni pokładane są duże nadzieje. Rozmówcy zgodni byli w opinii, że lewa strona sceny politycznej miała swoją szansę i nie wykorzystała jej, więc należy dać szansę drugiej stronie. Mam wrażenie, że kontrowersyjne wypowiedzi Meloni przyjmowane są w samych Włoszech z większym spokojem niż w Brukseli czy Londynie. Szczególnie duże obawy społeczne wzbudza napływ nielegalnych migrantów i gettyzacja miast, który to problem Meloni zobowiązała się w ciągu swoich rządów rozwiązać.
Akcja ma tytuł 
Cyberbezpieczeństwo a cyberprzestępczość – czym są? czym różnią się od siebie – jeśli w ogóle czymś się różnią?
Który z problemów, na jakie napotykają kobiety, należy rozwiązać w pierwszej kolejności i dlaczego?
