Celem akcji jest budowanie wspólnoty kobiet, siotrzeństwa, wzajemne wspieranie się i zrozumienie – międzypokoleniowe i między-życiowe (niezależnie od miejsca pracy i sytuacji życiowej).
Zachęcamy wszystkie pracujące mamy do podzielenia się z nami w mediach społecznościowych swoją historią, odpowiadając krótko na pytanie:
„JESTEM PRACUJĄCĄ MAMĄ I JESTEM Z TEGO DUMNA, BO…”
(bardzo chętnie ze zdjęciem, ale nie jest to konieczne).
Akcji przewodzi postulat, iż bycie mamą i pracowanie nie jest usłane różami, jednakże kobiety powinny być dumne z tego, że łączą oba obszary: pracy zawodowej i życia osobistego. Mogą z tego powodu chodzić z wysko-podniesioną głową.
Inicjator akcji: FemmeritumPartnerzy akcji: Fundacja Share the Care, MamaPrawniczka, Mokosh, Helping Hand, Sieć Przedsiębiorczych Kobiet, Leading Women, Father_ing, WiseRabbit, WeCom PR, Wdzięczni Za Obfitość, Busola Wyborcza, Hays, DELL, Natwest, Instytut Badań Strukturalnych, Devire, Inco, Muzeum Historii Kobiet, #StopKrytyceMam, Vital Voices Poland, Małgorzata Warda & Partners
Z przyjemnością ogłaszamy, że zostaliśmy partnerem akcji, gdyż bliskie nam są wartości i idea jaka za nią stoi.
Wizja matki pracującej zawodowo opatrzona jest łatką egoistki, kobiety skupionej wyłącznie na swoich potrzebach – nie ma na to naszej zgody. Macierzyństwo nie może stać w sprzeczności z aktywnością zawodową. Potrzebujemy potencjału kobiet w polityce, na rynku pracy i w organizacjach.
Chcemy, aby kobiety myślały o sobie:
JESTEM MAMĄ AKTYWNĄ ZAWODOWO I JESTEM Z SIEBIE DUMNA!
Akcja rozpoczyna się w dniu dzisiejszym, 26 maja!
Tym samym Zachęcamy pracujące mamy do opublikowania w mediach wpisu z #ProudToBeaWorkingMum oraz opisania swojej historii odpowiadającej na pytanie:
„Jestem mamą aktywną zawodowo i jestem z siebie dumna. Dlaczego?”
Inicjator akcji: Femmeritum
Partnerzy akcji: Fundacja Share the Care, MamaPrawniczka, Mokosh, Helping Hand, Sieć Przedsiębiorczych Kobiet, Leading Women, Father_ing, WiseRabbit, WeCom PR, Wdzięczni Za Obfitość, Busola Wyborcza, Hays, DELL, Natwest, Instytut Badań Strukturalnych, Devire, Inco, Muzeum Historii Kobiet, #StopKrytyceMam, Vital Voices Poland, Małgorzata Warda & Partners
Fundacja Głosuj na Kobietę zaprasza do obejrzenia i wysłuchania nagrania debaty ‚Cyberbezpieczeństwo i cyberprzestępczość’ w ramach projektu ‚Networking Kobiety w Polityce’. Debata odbyła się w sobotę 26 listopada 2022, w godz. 19:00-20:00.
👉 Nagranie streamingu debaty dostępne jest również na fanpejdżu fundacji– https://fb.me/e/2bSAnPriK
👉 Debata tłumaczona jest na Polski Język Migowy.
*
🔶 Panel prowadziła Dr JOANNA KULESZA –
Dr JOANNA KULESZA – jest zatrudniona jako adiunkt na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie kieruje Lodz Cyber Hub- centrum badawczym zajmującym się stosowaniem prawa międzynarodowego w cyberprzestrzeni. Jest członkinią Komitetu Naukowego Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz reprezentuje europejskich użytkowników Internetu w komitecie doradczym ICANN (At-Large Advisory Committee). Przewodniczy Radzie Doradczej Światowego Forum Kompetencji Cyfrowych (Global Forum on Cyber Expertise). Jest ekspertką badawczej grupy doradzającej Światowej Komisji ds. stabilności cyberprzestrzeni (Global Commission on the Stability of Cyberspace). Od 2010 r. do 2018 r. przewodniczyła Komitetowi ds. członkostwa Światowej sieci akademickiej ds. zarządzania internetem (GigaNet). Jest członkinią: Naukowego Komitetu Doradczego EUCyberDirect oraz rad naukowych międzynarodowych studiów podyplomowych z zakresu cyberbezpieczeństwa. Pełniła funkcję eksperta Rady Europy ds. praw człowieka w sieci oraz wspierała chińsko-europejski dialog dotyczący cyberbezpieczeństwa. Wykładała gościnnie na Oxford Internet Institute, Norwegian Research Center for Computers and Law, Westfälische Wilhelms Universität Münster oraz Justus-Liebig-Universität Gießen. Dr Joanna Kulesza jest autorką licznych publikacji z zakresu międzynarodowego prawa Internetu.
W debacie wzięły udział 3 Panelistki:
🔶 Dr KORNELA OBLIŃSKA
🔶 Dr JOANNA ŚWIĄTKOWSKA
🔶 Dr MAGDALENA WRZOSEK
👇 Biogramy panelistek poniżej 👇
*
W czasie debaty panelistki rozmawiały m.in. o następujących zagadnieniach:
Cyberbezpieczeństwo a cyberprzestępczość – czym są? czym różnią się od siebie – jeśli w ogóle czymś się różnią?
O czym koniecznie trzeba widzieć broniąc się przed zagrożeniami w sieci?
Rola państwa a kształtowanie indywidualnych kompetencji cyfrowych; przepaść cyfrowa – jak jej zaradzić?
Współpraca międzynarodowa w obszarze cyberbezpieczeństwa
Cyberprzestępczość i kompetencje cyfrowe: dezinformacja i kryptografia
Wielopodmiotowe zarządzanie internetem
*
🔶 Dr KORNELA OBLIŃSKA – adiunkt w Katedrze Bezpieczeństwa WNPiSM UW. Inspektor Policji w stanie spoczynku; doktorat w dziedzinie nauk społecznych, w specjalności: zarządzanie w środowisku informacyjnym. Była Szefowa Polskiego Biura SIRENE; uczestniczka misji pokojowych na terenie byłej Jugosławii (SPU Kosovo, EUPOL Proxima FYROM). Autorka szkoleń nt.: cyberzagrożeń, cyberedukacji, przeciwdziałania przemocy oraz skutecznej komunikacji. Ponadto autorka i współautorka wielu publikacji krajowych i zagranicznych w zakresie bezpieczeństwa, kultury organizacyjnej i współpracy międzynarodowej. Wykładowczyni (UW, Polskie Centrum Edukacji), ekspertka w Instytucie BiRM, Dyrektor Programowa WIIS Poland. Właścicielka firmy szkoleniowej „EGIDA Szkolenia dla Kobiet dr Kornela Oblińska”.
*
🔶 Dr JOANNA ŚWIĄTKOWSKA – jest Dyrektorką Operacyjną Europejskiej Organizacji Cyberbezpieczeństwa. W latach 2020 – 2022 pełniła funkcję dyrektorki w zespole dotyczącym Cyberbezpieczeństwa i Bezpieczeństwa Informacji w Łańcuchu Dostaw w UBS. Była inicjatorką i dyrektorką programową Europejskiego Forum Cyberbezpieczeństwa – CYBERSEC w latach 2014 – 2019. Pracowała jako adiunktka na AGH w latach 2018-2020. Współpracowała z Instytutem Kościuszki jako Ekspertka ds. cyberbezpieczeństwa w latach 2009-2019. Jest autorką licznych artykułów, raportów i analiz dotyczących cyberbezpieczeństwa oraz uznaną prelegentką na wielu krajowych i międzynarodowych konferencjach i seminariach. Została wymieniona wśród 100 wschodzących gwiazd techniki Europy Wschodniej przez Financial Times & New Europe 100 za rok 2017, a także znalazła się na liście Top 20 kobiet w cyberbezpieczeństwie stworzonej przez Women in Tech Summit za rok 2019.
*
🔶 Dr MAGDALENA WRZOSEK – była członkinią grupy powołanej przez Ministerstwo Cyfryzacji do przygotowania nowej Strategii Cyberbezpieczeństwa dla Polski oraz ustawy o cyberbezpieczeństwie wdrażającej dyrektywę NIS. Kierowała Zespołem Analiz Strategicznych i Wpływu Nowoczesnych Technologii w NASK PIB. Koordynowała Europejski Miesiąc Cyberbezpieczeństwa w Polsce. Jest twórczynią projektu CyberPolicy. Była NLO (oficer łącznikowy) Europejskiej Agencji ds. Cyberbezpieczeństwa (ENISA) w latach 2018- 2021, gdzie zajmowała się budową współpracy w zakresie bezpieczeństwa teleinformatycznego oraz przygotowaniem rekomendacji i standardów. Jej zainteresowania oscylują wokół kwestii dotyczących cyberbezpieczeństwa oraz rozwoju nowoczesnych technologii. Z wykształcenia jest politolożką i kulturoznawczynią. Obecnie spełni fundację menadżera w EY, gdzie zajmuje się cyberbezpieczeństwem i doradztwem technologicznym.
*
Projekt zrealizowała: Fundacja Głosuj na Kobietę.
Projekt finansowany przez Islandię, Lichtenstein i Norwegię z funduszy EOG w ramach Programu Aktywni Obywatele – Fundusz Regionalny.
Fundacja Głosuj na Kobietę zaprasza do obejrzenia i wysłuchania nagrania debaty ‚Ekonomia a Emancypacja’ w ramach projektu ‚Networking Kobiety w Polityce’. Debata odbyła się w sobotę 22 października 2022, w godz. 19:00-20:30.
👉 Nagranie streamingu debaty dostępne jest również na fanpejdżu fundacji – https://fb.me/e/2oPZasqDE
👉 Debata tłumaczona jest na Polski Język Migowy.
*
🟢 Panel prowadziła Prof. ANNA ZACHOROWSKA-MAZURKIEWICZ
Prof. ANNA ZACHOROWSKA-MAZURKIEWICZ – Profesorka Uniwersytetu Jagiellońskiego w Instytucie Ekonomii, Finansów i Zarządzania Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz dyrektorka Szkoły Doktorskiej Nauk Społecznych UJ. Ekonomistka o zainteresowaniach badawczych skupiających się wokół heterodoksyjnych szkół myśli ekonomicznej, szczególnie ekonomii instytucjonalnej i feministycznej. Pisała na temat sytuacji kobiet w Stanach Zjednoczonych, Unii Europejskiej i w Polsce, nierównościach społecznych i ekonomicznych, jak również o relacjach płci w ekonomii. Opublikowała książkę „Praca kobiet w teorii ekonomii: perspektywa ekonomii głównego nurtu i ekonomii feministycznej”, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2017 roku książka ta była nominowana do nagrody genderowej książki roku 2017 przyznawanej przez Polskie Towarzystwo Gender.
„Kobiety niewątpliwie borykają się z gorszymi warunkami na rynku pracy. Międzypłciowa luka płacowa, szklany sufit, feminizacja zawodów – to warunki opisujące współczesny rynek pracy na świecie, w tym i w Polsce.” – Prof. Anna ZACHOROWSKA-MAZURKIEWICZ, prowadząca debatę.
W debacie wzięły udział 3 Panelistki:
🟢 AGNIESZKA GRZYBEK
🟢 Dr MARTA HOZER-KOĆMIEL
🟢 Dr EWA RUMIŃSKA-ZIMNY
👇 Biogramy panelistek poniżej 👇
*
W czasie debaty poruszane były m.in. o tym następujące zagadnienia:
Który z problemów, na jakie napotykają kobiety, należy rozwiązać w pierwszej kolejności i dlaczego?
Co jest przyczyną gorszej pozycji kobiet w gospodarce/na rynku? Czy to mniejsza reprezentacja we władzach? – zarówno politycznych, jak i gospodarczych. Czy może kultura i tradycja?
Do jakich rozwiązań możemy dążyć – rozumiejąc przyczyny? Jak poprawić sytuację kobiet? Przy pomocy jakich instrumentów?
*
🟢 AGNIESZKA GRZYBEK – z wykształcenia polonistka i prawniczka, ekspertka równościowa, tłumaczka i redaktorka. Współzałożycielka Fundacji na rzecz Równości i Emancypacji STER. Przetłumaczyła m.in. „Ekonomię i płeć” pod red. A. G. Dijkstra, J. Plantega, „Mistykę kobiecości” Betty Friedan i „Przewodniczki”, „Jak na gruzach komunizmu budowałyśmy równy świat” Ann Snitow. Współautorka i współredaktorka (wspólnie z Joanną Piotrowską) książki „Polityka a płeć” (Fundacja im. H. Bölla, Warszawa 2005), współautorka raportu „Przełamać tabu. Raport o przemocy seksualnej” (2016), autorka wielu artykułów poświęconych kwestiom równościowym. W latach 2002-2005 była członkinią Rady Programowo-Konsultacyjnej przy ówczesnej pełnomocniczce rządu ds. równego statusu kobiet i mężczyzn. Kuratorka wystaw poświęconych historii kobiet, przygotowanych we współpracy z Domem Spotkań z Historią w Warszawie: „Nasze bojownice. 100-lecie praw wyborczych Polek” (2018); „Radne warszawskie. 100-lecie kobiet w Radzie Miejskiej” (2019); „Niepokorne 1976–1989” (2020); „Niepokorne 2.0. Kobiety w opozycji lat 80.” (2021).
*
🟢 Dr MARTA HOZER-KOĆMIEL – jest doktorem nauk ekonomicznych, zatrudniona jako adiunkt w Katedrze Ekonometrii i Statystyki, w Instytucie Ekonomii i Finansów na Uniwersytecie Szczecińskim. Ukończyła także studia podyplomowe Gender Studies na Uniwersytecie Jagiellońskim. Interesuje się problematyką alokacji czasu kobiet i mężczyzn pomiędzy sferą domową i zawodową. We współpracy ze szwedzką organizacją Winnet Sweden koordynowała 10 międzynarodowymi projektami badawczymi. [W ramach projektu FEM Female Entrepreneurs Meetings in the Baltic Sea Region (2004–2007), Interreg III B, stworzyła strukturę ośrodków wspomagających przedsiębiorczość kobiet. Efektem kolejnego projektu WINNET8 (2010– 2011), Interreg IV C, była analiza i diagnoza sytuacji ekonomicznej kobiet w województwie zachodniopomorskim. Działania prowadzone były w ścisłej współpracy z marszałkiem województwa. Celem kolejnego projektu Going Abroad (2011–2014), Program Południowy Bałtyk, było wsparcie przedsiębiorczości kobiet w krajach regionu Morza Bałtyckiego na podstawie metody BST. W latach 2013–2016 w projekcie Thematic Partnership Winnet BSR zbadano Strategię dla Regionu Morza Bałtyckiego w zakresie uwzględniania problemów społecznych i gospodarczych kobiet]. Utworzyła Winnet Centre of Excellence, którego celem jest prowadzenie i promowanie badań uwzględniających perspektywę płci w naukach ekonomicznych i zarządzaniu. Centrum publikuje corocznie czasopismo „Winnet Centre of Excellence® Series”.
*
🟢 Dr EWA RUMIŃSKA-ZIMNY – ekonomistka, jako jedna z pierwszych zaczęła mówić w Polsce o feministycznej ekonomii i systemowych ograniczeniach dla równości szans. Promuje tezę, że równość jest integralna częścią koncepcji zrównoważonego rozwoju. Nie tylko „należy się”, ale też opłaca się firmom i gospodarce. Pracowała w SGH, Georgetown University, Washington D.C (visiting professor) oraz w systemie ONZ w Nowym Jorku w zespole Human Development Report oraz w Genewie, gdzie prowadziła program Women and Economy i była odpowiedzialna za przeglądy realizacji Beijing Platform of Action dla 57 krajów członkowskich Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ. Obecnie wykłada na Gender Studies IBL PAN, działa w Zarządzie Stowarzyszenia Kongres Kobiet i prowadzi Międzynarodowe Forum Kobiet Nauki i Biznesu przy SGH. Ekspertka ONZ i instytucji europejskich w zakresie roli kobiet w gospodarce.
*
Projekt zrealizowała: Fundacja Głosuj na Kobietę
Projekt finansowany przez Islandię, Lichtenstein i Norwegię z funduszy EOG w ramach Programu Aktywni Obywatele – Fundusz Regionalny.
Z naszą gościnią Dagmarą Adamiak rozmawiamy o dorastaniu, trudnych doświadczeniach, roli edukacji, wpływie internetu oraz o planach i marzeniach związanych z feminizmem i polityką.
Tytuł drugiego odcinka podcastu: „Feminizm w działaniu, czyli rozmowa z Dagmarą Adamiak”
FEMINOFONIA może powstawać dzięki wsparciu finansowemu naszych darczyńców. Prosimy – Ty też wesprzyj tworzenie FEMINOFONII i przekaż dowolną darowiznę (szybka wpłata Blikiem, Przelewy24 luba kartą).
Podcast Feminifonia – odc. 2 – Feminizm w działaniu, czyli rozmowa z Dagmarą Adamiak
Dagmara Adamiak
ma 26 lat i jest pracownicą samorządową i prawniczką zaangażowaną przede wszystkim w sprawy kobiet, osób młodych oraz dotyczące polskiej edukacji, szeroko pojętej równości i walki o demokratyczne państwo prawa. Organizowała i prowadziła szczecińskie protesty po wyroku TK zakazującego aborcji w przypadku ciężkich wad płodu, za co została wyróżniona nagrodą dla Osobowości Roku 2020 w Szczecinie. Jest założycielką i prezeską Fundacji RÓWNiE, w ramach której udziela darmowego wsparcia prawnego osobom z doświadczeniem przemocy i dyskryminacji. Edukuje obywatelsko na tiktoku, prowadząc WOSbezKiTu. Dagmara jest też wolontariuszką w Obserwatorium ds. Kobietobójstwa prowadzonym przez Centrum Praw Kobiet.
Ciężko nie zgodzić się ze stwierdzeniem, że w Polsce nieustannie pielęgnujemy i hodujemy kulturę picia. Przy każdej uroczystości na stole niezmienny jest jeden element- alkohol. Opijamy wszystko: porażki, sukcesy, chrzty, wesela i pogrzeby. Każda okazja jest dobra, żeby się napić. “Ze mną się nie napijesz?”, “Jesteś chora?”, “Prowadzisz samochód?”- słyszymy, gdy odmawiamy.
Nieustannie musimy podawać powody, dla których nie pijemy – bo przecież nie wypada ot tak zrezygnować z alkoholu. Zastanawialiście się kiedyś nad tym, dlaczego nikt nikogo nie pyta, dlaczego sięga po alkohol? Zastanawialiście się kiedyś, z jakiego powodu stało się to dla nas wszystkich zupełnie normalne? No dobrze, może nie dla wszystkich: kobieta nie może się upić, bo tak jakoś “nie wypada”. Ale mężczyna? To co innego! “Co to za facet, który się nie napije?”
Problem alkoholizmu wśród naszego społeczeństwa był i nadal jest poważny (mimo że często nie zdajemy sobie z tego sprawy). Jednak dlaczego obraz kobiety nadużywającej alkohol jest zupełnie odmienny od tego dotyczącego mężczyzny?
Fundacja Głosuj Na Kobietę jest organizacją non-profit i finansujemy działalność dzięki Darczyńcom. Możemy działać również dzięki Tobie.
Słusznie wskazała autorka książki “Fałszywa przyjaciółka”, Katarzyna Znańska-Kozłowska, że “Alkoholiczki do dziś kojarzą się z osobami rozwiązłymi, upadłymi, z nizin społecznych i ekonomicznych”. Twórczyni podkreśliła, że alkoholizm jest chorobą tak samo wyniszczającą, jak każda inna. “Fałszywa przyjaciółka” nie jest kolorową, zabawną, przyjemną historią o kobiecie sukcesu, która ma świetne życie, dobrze się bawi i lubi czasami coś wypić. Przedstawia opis przeżyć wewnętrznych bohaterki – alkoholiczki, która wstydzi się swojego zachowania. A jednak nieustannie pragnie, by ktoś zauważył jej problem, powiedział na głos to, czego ona nie potrafi, i uratował ją.
Książka składa się z etapów: przed terapią, w trakcie, oraz po jej zakończeniu. Ukazana została również perspektywa męża głównej bohaterki, który często był przez nią postrzegany jako osoba pozbawiona czułości i miłości. Z jednej strony jest to lektura, przez którą się wręcz płynie. Z drugiej: jej treść smuci, wzrusza, skłania do refleksji.
“Fałszywa przyjaciółka”, to pozycja przełomowa: pokazuje problem, który stanowi temat tabu – a alkoholizm kobiet zupełnie nie należy do rzadkości. Zachęca do zastanowienia się nad tym, czy to naprawdę jest normalne, że wszyscy pijemy? Czy warto nadal namawiać innych do alkoholu?
Nie mamy dziś już wpływu na patriarchalny zwrot ‘dziady’. Można sobie wytłumaczyć, że to ‘dziadkowie’ – nasi przodkowie. Zarówno dziadkowie, jak i babcie. Przypomnijmy sobie, o co w ogóle chodziło w tych rytuałach, obrzędach i świętach.
Zdjęcie: Wikipedia
Słowo ‘DZIAD’ – pochodzi z prasłowiańskiego słowa *dědъ (lm *dědi) oznaczającego przede wszystkim „ojca ojca, ojca matki”, „człowieka starego zajmującego honorową pozycję w rodzinie”, „przodka” oraz „starca”. Drugim znaczeniem jest też „duch, demon”
DZIADY – to słowiański obrzęd zaduszny, którego istotą było „obcowanie żywych z umarłymi”, a konkretnie nawiązywanie relacji z duszami przodków tzw. dziadów, okresowo powracającymi do swych dawnych siedzib. Święto to wypada w noc z 31 października na 1 listopada.
Celem działań obrzędowych było pozyskanie przychylności zmarłych, których uważano za opiekunów w sferze płodności i urodzaju.
Nazwa „dziady” używana była w poszczególnych gwarach głównie na terenach Białorusi, Polesia, Rosji i Ukrainy, a niekiedy także na obszarach pogranicznych, np. na Podlasiu.
Bardzo zbliżone praktyki obrzędowe funkcjonowały powszechnie wśród Słowian i Bałtów, a także w wielu kulturach europejskich, a nawet pozaeuropejskich.
W ramach obrzędów dziadów przybywające na „ten świat” dusze należało ugościć, aby zapewnić sobie ich przychylność i jednocześnie pomóc im w osiągnięciu spokoju w zaświatach.
Fundacja Głosuj Na Kobietę jest organizacją non-profit i finansujemy działalność dzięki Darczyńcom. Możemy działać również dzięki Tobie.
Podstawową formą obrzędową było karmienie i pojenie dusz między innymi: miodem, kaszą, jajkami, kutią i wódką, podczas specjalnych uczt przygotowywanych w domach lub na cmentarzach, bezpośrednio na grobach. Charakterystycznym elementem tych uczt było to, iż spożywający je domownicy zrzucali lub ulewali części potraw i napojów na stół, podłogę lub grób z przeznaczeniem dla dusz zmarłych.
W niektórych rejonach przodkom należało jednak także zapewnić możliwość wykąpania się i ogrzania.
Ten ostatni warunek spełniano rozpalając ogniska, których funkcja tłumaczona jest niekiedy również inaczej. Miały one oświetlać drogę wędrującym duszom, tak by nie zabłądziły i mogły spędzić tę noc wśród bliskich. Pozostałością tego zwyczaju są współczesne znicze zapalane na grobach. Ogień – zwłaszcza ten rozpalany na rozstajnych drogach – mógł mieć jednak również inne znaczenie.
Chodziło o to, by uniemożliwić wyjście na świat „demonom” czyli duszom ludzi zmarłych nagłą śmiercią, samobójcom, topielcom, które – jak wierzono – przejawiały w tym okresie wyjątkowa aktywność.
W pewnych regionach Polski, np. na Podhalu w miejscu czyjejś gwałtownej śmierci każdy przechodzący miał obowiązek rzucić gałązkę na stos, który następnie co roku palono. Szczególną rolę w obrzędach zadusznych odgrywali żebracy, których w wielu rejonach nazywano również dziadami.
Ta zbieżność nazw nie była przypadkowa, ponieważ w wyobrażeniach ludowych wędrowni dziadowie-żebracy postrzegani byli jako postacie mediacyjne i łącznicy z „tamtym światem”. Dlatego zwracano się do nich z prośbą o modlitwy za dusze zmarłych przodków, w zamian ofiarowując jedzenie (niekiedy specjalne pieczywo obrzędowe przygotowywane na tę okazję) lub datki pieniężne.
Praktykowane w ramach obrzędów zadusznych przekazywanie jedzenia żebrakom interpretowane jest niekiedy jako forma karmienia dusz przodków, co potwierdza fakt, że w niektórych rejonach dawano im właśnie ulubione potrawy zmarłego.
Podczas tego święta obowiązywały liczne zakazy dotyczące wykonywania różnych prac i czynności, które mogłyby zakłócić spokój przebywających na ziemi dusz czy wręcz zagrozić im.
Zakazywano min. głośnych zachowań przy stole i nagłego wstawania, co mogłoby wystraszyć dusze.
Sprzątania ze stołu po wieczerzy, żeby dusze mogły się pożywić.
Wylewania wody po myciu naczyń przez okno, aby nie oblać przebywających tam dusz. Palenia w piecu, tą drogą – jak wierzono – dusze niekiedy dostawały się do domu czy szycia, tkania lub przędzenia, żeby nie przyszyć lub uwiązać duszy, która nie mogłaby wrócić na „tamten świat”
Chrześcijaństwo z jednej strony walczyło z pogańskimi obrzędami, sukcesywnie zakazując ich praktykowania, z drugiej strony próbowało adaptować niektóre z nich, dążąc do ich chrystianizacji.
W przypadku dziadów zarówno kościół katolicki, jak i prawosławny usiłowały zmarginalizować, a następnie zlikwidować święta pogańskie, wprowadzając na ich miejsce święta i praktyki chrześcijańskie.
Do dzisiaj w niektórych regionach wschodniej Polski, na Białorusi, Ukrainie i części Rosji kultywowane jest wynoszenie na groby zmarłych symbolicznego jadła w dwójniakach. Dziady kultywuje też większość współczesnych słowiańskich ruchów rodzimowierczych, zwykle pod nazwą Święta Przodków.
W Krakowie co roku odbywa się tradycyjne Święto Rękawki (Rękawka), bezpośrednio związane z pradawnym zwyczajem wiosennego święta przodków.
Zebrała: Marzenna FURMANIUK-DONAJSKA
Źródła: Historia zapomniana i mniej znana, Wikipedia
FEMINIFONIA, to podcast o polityczkach, aktywistkach, ekspertkach, działaczkach i wszystkich kobietach, które chcą uczestniczyć w życiu politycznym, a szczególnie kandydować w najbliższych wyborach parlamentarnych.
Przedstawimy Wam kobiece sylwetki w sposób równościowy i pozbawiony stereotypów. Nasza inicjatywa jest odpowiedzią na niewystarczającą obecność kobiet w sferze publicznej: mediach, polityce, gronach eksperckich.
Na podcast składać się będą materiały edukacyjne oraz wywiady. Jego celem jest również przedstawianie tematyki dotyczącej wyborów i polityki w sposób przystępny dla słuchaczy i słuchaczek. Słuchajcie nas, a przekonacie się, że kobiety są niezwykle istotną częścią polityki.
***
Tytuł pierwszego odcinka:
„Poszliśmy na wybory, zobacz, co się stało – czyli: wszystko, co warto wiedzieć przed głosowaniem”
Dowiecie się m.in. tego:
🟧 jaki sens ma głosowanie?
🟧 o co chodzi w wyborach?
*
Pierwszy odcinek stanowi wprowadzenie do świata wyborów.
Prowadzący podcast, Aleksandra Miciak i Jakub Figura, przedstawiają w pigułce najważniejsze informacje dotyczące demokracji, wyborów i liczenia głosów. Dyskutuą o tym, czym jest Parlament. Zastanowiają się nad tym, co można by zmienić w Kodeksie Wyborczym. Rozmawiają o miejscu kobiet w politycznym świecie: o sufrażystkach, Deklaracji Praw Człowieka, a nawet o Arabii Saudyjskiej.
🟧 Aleksandra MICIAK – pracuje w Fundacji Głosuj Na Kobietę, jest studentką prawa oraz członkinią Koła Naukowego Prawa Konstytucyjnego TBSP UJ. Współprowadzi feministyczną audycję w studenckim radiu UJOT.fm. Jej zainteresowania oscylują wokół zagadnień dotyczących praw reprodukcyjnych, wolności słowa, praw zwierząt oraz literatury.
🟧 Jakub FIGURA – student prawa i filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim, członek Koła Naukowego Logiki TBSP UJ. Współprowadzący audycję “Druga Płeć” w studenckim radio UJOT.fm. Jego zainteresowania związane są z logiką i jej zastosowaniami w prawie, historią i ewolucją praw kobiet, feminizmem, filozofią języka i polityki oraz prawami zwierząt.
“Czy my zachęcamy do głosowania na kobiety ze względu na to, że są kobietami? Nie, niekoniecznie. Zachęcamy do wybierania materiałów prezentowanych przez kobiety, do zwracania na nie uwagę, dlatego, że również one są kompetentne, również one posiadają wiedzę, są ekspertkami w danych dziedzinach, są wartościowymi osobami.”
☀ Fundacja Głosuj Na Kobietę jest organizacją non-profit i finansujemy działalność dzięki Darczyńcom. Możemy działać również dzięki Tobie.
Jeżeli uważasz, że projekt FEMINIFONIA jest ważny, wesprzyj nas w dalszych realizacjach.
FEMINOFONIA może powstawać dzięki wsparciu finansowemu naszych darczyńców. Prosimy – Ty też wesprzyj tworzenie FEMINOFONII i przekaż dowolną darowiznę (szybka wpłata Blikiem, Przelewy24 luba kartą).
Numer rachunku fundacji w mBank: 52 1140 2004 0000 3402 8032 2829 * Tytuł przelewu: Podkast * Odbiorca: Fundacja Głosuj na Kobietę * Adres: Al. Jana Pawła II 43A/37B 01-001 Warszawa * NIP: 5272925565 * KRS: 0000836339 * Z góry dziękujemy za każdą wpłatę 🌹💕
Przewidywalność – to wspólny mianownik poczucia bezpieczeństwa. Zgodne były w tym twierdzeniu gościnie drugiej debaty organizowanej przez Fundację Głosuj na kobietę: posłanka Joanna Kluzik-Rostkowska i posłanka Joanna Mucha. Kiedy wiem, co może mnie spotkać – umiem się przygotować. Gdy rozumiem, jak coś działa – nie przeraża mnie, bo umiem sobie z tym poradzić. Czy tak funkcjonuje obecny system, w którym żyjemy w Polsce?
Fundacja Głosuj Na Kobietę jest organizacją non-profit i finansujemy działalność dzięki Darczyńcom. Możemy działać również dzięki Tobie.
W obliczu wojny na Ukrainie słowa, które przytoczyła Joanna Kluzik-Rostkowska nie wydają się być zbytnio zaskakujące, jednak rolą polityka czy polityczki jest dbanie o zachowanie bezpieczeństwa zawsze – niezależnie od tego, jak blisko rozgrywają się konflikty wojenne. Tym bardziej, że jak opowiadała o własnych doświadczeniach posłanka, człowiek nie jest w stanie się bać cały czas – każdy i każda z nas wycisza lęk i strach nawet wobec bardzo bliskiego zagrożenia. Jest to niezbędne do funkcjonowania ludzkiego organizmu. Dlatego wybierając swoich reprezentantów i reprezentantki do Sejmu i Senatu, Polki i Polacy dają im bardzo duży kredyt zaufania, bo mają prawo wierzyć, że będą to osoby przewidujące, obserwujące i analizujące ewentualne zagrożenia cały czas – nie tylko w obliczu wojny. Pamiętające, że przejście ze stanu pokoju do stanu wojny jest łatwiejsze niż nam się wydaje (za J. Kluzik-Rostkowska)
Człowiek i państwo mają granice
Oznacza to, że poczucie bezpieczeństwa to pojęcie o wiele szersze niż tylko związane z wojną i pokojem, co podkreślała posłanka Joanna Mucha. Już znajomość własnych granic daje nam możliwość dbania o swoje bezpieczeństwo, nazwanie tego co jest potrzebne – realizowanie działań profilaktycznych. Wydawałoby się oczywiste, że rolą osoby, która chce odpowiadać za całe państwo, jest obserwowanie jego bezpieczeństwo pod kątem wielu aspektów, a przede wszystkim – potrzeb wszystkich obywatelek i obywateli. Odpowiedź czy tak jest, wydaje się równie oczywista – większość polityczek i polityków patrzy wąsko – na konkretny problem, grupę, bez perspektywy. Tym bardziej godna uznania była obecność obu posłanek w dyskusji, w której udział wzięła również wybitna specjalistka w zakresie bezpieczeństwa – dr Paulina Piasecka. Co więcej, dyskuję moderowała ekspertka z dziedziny nauk społecznych, posiadająca ogromne doświadczenie w działaniach na rzecz bezpieczeństwa międzynarodowego – dr Kornelia Oblińska. Dzięki temu spotkaniu cztery osoby posiadające ogrom wiedzy i doświadczenia mogły połączyć swoje siły w jednym z najważniejszych działań – uzgadnianiu, co jest podstawą budowania bezpiecznego społeczeństwa.
My obywatele i obywatelki oraz państwo to jeden element wielkiego systemu bezpieczeństwa
To słowa dr Piaseckiej, które obrazują jeden z najbardziej podkreślanych wniosków z dyskusji: fundamentem bezpieczeństwa jest edukacja – nazywanie zjawisk, rozpoznawanie zagrożeń i przygotowanie na to co niespodziewane. Obserwujemy rozpadający się system bezpieczeństwa, ale funkcjonujemy, a świat się nie zatrzymał – dlatego rolą każdej osoby, która przynależy do systemu jest tworzenie go. Warto rozumieć, co oznacza przynależność Polski do wspólnot i sojuszy, wiedzieć, co oznaczają te popularne w mediach skróty, umieć zdecydować, z jakich mediów korzystać, aby znać realną sytuację świata. Potrafić zobaczyć, że bezpieczeństwo nie tylko filmowo-stereotypowo-męski świat wojny i walki, ale także świat kobiet, które widzą potrzeby budowania nowych strategii i planów – w tym strategii edukacji w zakresie bezpieczeństwa, definiują, co należy zmienić w koordynacji sojuszy międzynarodowych, a przy tym – znają codzienną rzeczywistość osób zagrożonych różnymi atakami.
Kwestia obecności kobiet w polityce to temat z jednej strony stary (mający swe początki w walce sufrażystek o prawa wyborcze) a jednocześnie wciąż dla wielu osób niewygodny. Przede wszystkim pokutuje stwierdzenie, że polityka jest brudna i to nie zajęcie dla kobiet.
Od dzieciństwa uczy się nas, że nie mamy po co iść do polityki, bo tylko nas zniszczy i pozbawi czasu na życie rodzinne. I trzeba przyznać, że przez lata taka argumentacja wygrywała. Mało kobiet startowało w wyborach (niezależnie czy parlamentarnych, czy samorządowych), a jeśli już startowały, to często były to kobiety w średnim wieku. Pokutowała i nadal pokutuje wersja „co ta młoda kobieta wie o życiu”, i niestety wiele z nas nienauczonych walczyć o swoje nie potrafiło dobrze odeprzeć takiego argumentu. Choć w ostatnich kilku latach kobiety, a w tym te najmłodsze, stały się bardziej aktywne w życiu społecznym i politycznym, to nadal nie mamy swojej reprezentacji w Sejmie. Brzmi to niedorzecznie, ale niestety taka jest prawda.
W całym Sejmie obecnej kadencji zaledwie 2 posłów ma poniżej 30 lat i są to tylko mężczyźni. W wieku 30-39 lat 64 osoby pełnią mandat poselski, w tym 19 kobiet. Mamy za to nadreprezentację osób w wieku 50-59 lat (117 osób, w tym 82 mężczyzn), czyli dla większości z nas – osób w wieku naszych rodziców. Oczywiście daleko mi do dyskryminowania kogokolwiek z powodu wieku, ale nietrudno stwierdzić, że dysproporcja jest ogromna.
Fundacja Głosuj Na Kobietę jest organizacją non-profit i finansujemy działalność dzięki Darczyńcom. Możemy działać również dzięki Tobie.
Szansę widzę w dużej aktywności młodzieżówek poszczególnych partii, ale tylko pod warunkiem, że osoby przewodniczące tym partiom wreszcie postanowią autentycznie wykorzystać ten potencjał. I wreszcie zrozumieją, że młode osoby (w tym kobiety) zasługują na miejsca na listach wyborczych. Nasz parlament jest silny siłą swoich posłów i posłanek. A jak lepiej dawać młodym ludziom przykład i zachęcać do uczestniczenia w wyborach, jeśli nie przez faktyczne angażowanie ich do polityki. Zapewne zaraz odezwą się głosy „ale to kobiety same nie chcą iść do polityki” i to po części jest prawda. Dlatego tym bardziej należy je zachęcać i wspierać. Większość z nas chętniej się w cokolwiek angażuje, jeśli widzi że ma poparcie wśród osób z którymi współpracuje.
Także młode osoby, młode kobiety – przełóżmy nasz aktywistyczny entuzjazm i chodźmy do polityki! Jeśli chcemy zmieniać świat, to musimy mieć realny wpływ na proces decyzyjny!
Akcja ma tytuł #ProudtoBeWorkingMum.
Cyberbezpieczeństwo a cyberprzestępczość – czym są? czym różnią się od siebie – jeśli w ogóle czymś się różnią?
Który z problemów, na jakie napotykają kobiety, należy rozwiązać w pierwszej kolejności i dlaczego?
